Złotowski Korpus Ekspedycyjny to stowarzyszenie zajmujące się lokalną turystyką poprzez organizację wycieczek, rajdów i gier terenowych. Organizację tworzą pasjonaci różnych aktywności fizycznych, którzy od 2010 roku rozwijają swoje zainteresowania, dzieląc się nimi z tymi którzy uczestniczą w organizowanych przez stowarzyszenie wydarzeniach. ZKE działa również na rzecz rozwoju wolontariatu lokalnego.
Złotowski Korpus Ekspedycyjny to stowarzyszenie zajmujące się lokalną turystyką poprzez organizację wycieczek, rajdów i gier terenowych. Organizację tworzą pasjonaci różnych aktywności fizycznych, którzy od 2010 roku rozwijają swoje zainteresowania, dzieląc się nimi z tymi którzy uczestniczą w organizowanych przez stowarzyszenie wydarzeniach. ZKE działa również na rzecz rozwoju wolontariatu lokalnego.
Spotykam się z czasem z takim pytaniem, więc w końcu znalazłem trochę czasu aby wyjaśnić co to jest i jak to się robi 😉
Gra jest „wasza” czyli Złotowskiego Korpusu Ekspedycyjnego wspieranego najczęściej przez Bajokajaki, to przede wszystkim zabawa na dworze. Nie wymaga ogromnej sprawności fizycznej, kondycji czy specjalistycznej wiedzy. To sposób na ciekawe i aktywne spędzenie czasu z rodziną, przyjaciółmi lub nowo poznanymi ludźmi.
Z jednej strony oczywiście tak, z drugiej strony część postaci, miejsc, zdarzeń występujących w opowieściach to elementy prawdziwe. Dlaczego tak jest ? Bo staramy się aby nasza gra, oprócz zabawy niosła ze sobą również wartości edukacyjne. Dlatego jeśli czegoś nie wiemy zazwyczaj pytamy lepiej zorientowanych. Na przykład przy ostatnim scenariuszu konsultowałem się z panem Januszem Justyna, który jest prawdziwą skarbnicą wiedzy o Złotowie. Które elementy są prawdziwe ? A to już mogą sobie sprawdzić dociekliwi uczestnicy.
Już w większym (lub nie) gronie wymyślamy zadania jakie mają wykonać uczestnicy. Jakie są te zadanie ? Przeróżne : od sprawnościowych (rekreacyjnych) po takie które sprawdzają umiejętności logicznego myślenia, spostrzegawczość czy znajomość podstaw matematyki. Zadania staramy się konstruować tak aby dorośli dobrze się przy nich bawili a dzieci były w stanie je wykonać. Przykładowe zadania na punktach możecie zobaczyć na fotkach do posta.
No przede wszystkim dobre chęci. Konieczny jest zazwyczaj telefon (jeden na drużynę) z programem czytającym kody QR oraz dostępem do Internetu. Fajnie jak chociaż troszkę znamy się na mapie ale każdy kto posiada szczątkowe umiejętności orientacji w terenie poradzi sobie z nawigowaniem w mieście.
Zazwyczaj są, staramy się nagrodzić zwycięzców drobnymi gadżetami. Na koniec zwykle jest też ognisko i kociołek lub kiełbaski do upieczenia.
Bez WOLONTARIUSZY – tych młodszych i tych starszych. To oni czasem wcielają się w różne role, to oni „sędziują” konkurencje sprawnościowe, to oni pomagają uczestnikom. W ostatnich dwóch edycjach pomagało nam też Muzeum Ziemi Złotowskiej, czasem również miasto grzecznościowo zezwalało nam korzystać z pomieszczeń Spichlerza.
Dlatego, że lubimy jak coś się dzieje w naszym mieście. Dlatego, że lubimy przebywać z innymi ludźmi. I z wielu jeszcze innych powodów.
Ile na tym zarabiacie ? NIC absolutnie zero. Najczęściej jako stowarzyszenie to my ponosimy koszty ale to nie jest najważniejsze.
Najpierw powstaje pomysł scenariusza. Przerabialiśmy między innymi już :
Legendę o złotowskim jeleniu pewnie znacie. Co byłoby gdyby on nasz jeleń z ronda – powiedzmy że nazywa się Aleksander, że on Aleksander miał braci, kuzynów: Alfonsa, Adalberta, Argara, Alfreda, Antosia. Co oni robili? jakie były ich losy? Czy też spotykali zbójców i odkrywali złoto?
Dawno, dawno temu, w złotowskich borach żyło kilka stad jeleni. W jednym z nich trzy samce: najstarszy – Aleksander był najbardziej odważny i ciekawy świata. Drugi Alfred, co tu dużo mówić był łasuchem. Wiele zrobiłby dla garstki soczystej trawy i kępki jeleniomietki ( znanego przysmaku jeleni). Był i trzeci- Antoni, choć to młokos więc zwali go Antosiem.
Dziś to dorodny byk, z wyraźnymi śladami po wielu walkach (blizny).
Jedno z kopyt posiada 3 charakterystyczne zarysowania podobne do pasków Adidasa. Jest silny, charakterny, można powiedzieć że jest “z jajem” – wie czego chce.
Ma dwa nałogi:
Ma swój ulubiony patyk z którym sypia. Codziennie go gubiąc rano. Wieczorem zaś poszukuje go żeby spokojnie zasnąć. To główny powód dla którego błąka się po Zwierzyńcu.
W młodości wychowywał się wspólnie z Rusałką i byli przyjaciółmi. Jednak gdy zaczął spożywać jeleniomiętkę rusałka nie mogła znieść tego zapachu i odeszła w siną dal. Dodatkowo jej jezioro zarosło, a ona zakochała się w wilku i poszła za nim. Antoś do dziś tęskni za Marzenką.
Po jej stracie przestał dbać o siebie. chodzi zabłocony i smutny. Tęskni.
W noc świętojańską staje się dziki i zmienia w swe alter ego Goldixa. Ubiera się w złoto, które ma poukrywane w swych kryjówkach i przywdziewa także złoty łańcuch. Staje się szarmancki milutki i zawsze jest czysty. Liczy że rusałka go zauważy, bo jest w niej zakochany. Potrafi stepować w rytm muzyki. Ma jeden taniec który ma zwabić rusałkę.
Boi się żaby – wszystko czego ona dotknie zamienia się w kamień. W swej młodości widział jak po ugryzieniu żaby jego wuj skamieniał i stoi na promenadzie. Uciekając przed żabą zrobił sobie rysy na kopycie w kształcie pasków adidasa.
Podobno ma na imie Marzena. Wraz z siostrami władały złotowskim jeziorami. Każda miała swoje. Niestety jej jezioro (Baba) zarosło szuwarami i ze względu na to musiała szukać nowego akwenu, bo jak wiadomo dla rusałek lustro wody musi być czyste i nie zarośnięte. Wychowywała się z jeleniem i byli jak brat i siostra. Wyrastała wspólnie z jego rodziną braćmi i siostrami ale jego lubiła najbardziej. Kiedy dorosła po raz pierwszy zobaczyła wilka i od razu się zakochała. Niestety bez wzajemności. Rozumie mowę zwierząt i ludzi. Ludzi raczej unika, jedyny czas to noc świętojańska – bezkarnie może spotykać się wtedy z każdym i bez przeszkód komunikować.
Była ostatnią żabą która pływała w jeziorze Baba, kiedy było jeszcze jeziorem. Przepływając pod mostem na kaczym dołku jednocześnie spadła na nią kupa kaczki i coś… co wcześniej było na moście – tak nabrała swych własności i zamienia wszystko w kamień. Bardzo cierpi z tego powodu, bo lubiła przesiadywać z koleżankami i grać w remika podwodnego. Teraz nikt nie chce się z nią spotykać i żyje w samotności. Szuka kontaktu, ale jak kogoś dotknie – ten kamienieje lub zastyga. Od czego to zależy? Jak to odczarować? Bardzo chiałaby się pozbyć tego „daru”. W tej sprawie była nawet w morzu, gdzie rozmawiała z ośmiornicami ( wiadomo że one są mądre). U ośmiornic szukała porady. niestety bez skutku.
Jeśli się czegoś nie zna, warto zaczynać małymi krokami. Dlatego przygotowaliśmy dla was prostą grę która pokazuje jak się poruszać i jak działają poszczególne mechanizmy gry.
Oczywiście potrzebujecie najpierw oprogramowania do komórki ACTION TRACK
